Wanci simpe

Wanci simpe. Aya anu Besuk nanya ka dirina. “Tos di aos serat ti sim kuring teh?” Surat naon? Asa anyar panggih jeung teu wawuh kanu Besuk ieu. Tapi naha nanyakeun surat keur Dirina, anu dititipkeun ka Kang Haji. “Poe Jumaah Kamari, bada subuh di tajug!” Pokna tandes. Asa teu mikeun surat , Kang Haji mah. Terus bada subuh Jumaah kamari, apan harita pisan mulangna ka Rohmattuloh. Kitu deui kulawargana, teu nepikeun amanat . Padahal dirina ngahadiran tahlilana tepi ka tiluna, da kaburu kaganggu ku kasakit. Moal kitu harilapeun Maranehna teh. Enya hilapeun meureun , alatan tagiwur sareng katungkulkeun ku kasedih anu karandapan. Paling! Engke mun waktu rineh jeung mulang ti Rumah Sakit, ku Dirina arek di tanyakeun ka Ceu Haji. “Teu kedah ditaroskeun Nun, da tos waktosna mulang Salira teh. Mangga di jajapkeun ku sim Kuring ka Anjeuna! “ Pokna nu Besuk ka Dirina mingkin tandes. Wanci simpe laju ka combrek.

(Kang IsMaya)