Geus teu rupek. Asa kaubaran. Malahan beureum beungeut. Nalika ningali
nu leuwih ti dirina nandangan kasakit. Kapiasem. Ari ras ku rehe dirina.
Teu pira. Gara-gara bisul dina bujur. Meni ngarampang-reumpeungkeun anu
jadi salaki. Geuning. Teu sakara-kara. Ari geus di belek ku dokter
bedah mah. Tah. Si Atah-adol anu pating sarenut ngakut nanah teh ilang.
Katingali salakina, geus ngajingjing keresek wadah obat. “Hayu, Yang
cuang mulih, bilih kabujeng ilang baal biusna. Keun sing sabar, moal
lami ge damang.” Kuring teu bisa nembal, era ku diri nu rehe.
(Kang IsMaya)
Tidak ada komentar:
Posting Komentar